Een week voorbij

Het is al meer dan een week geleden dat ik in dit huis ben ingetrokken.
Sinds de laatste keer dat ik schreef is er veel gebeurt. (even lezen waar ik ook al weer gebleven was met schrijven.)
Dinsdag ben ik weer terug gegaan naar de school waar we les gaven. Eenmaal aangekomen werd het rooster wat we hadden gekregen weer veranderd en daarna nog een keer. Uiteindelijk zouden we 3 klassen op een dag Engels gaan geven. De school voelde zo verkeerd aan en niemand leek ons te willen helpen en zelfs niet op die school te willen hebben (behalve de directrice) dat we hebben gevraagd of we overgeplaatst konden worden.
Het kon!! Op woensdag zijn we naar de Good Shepherd Sisters of Bangkok geweest. Dit was ook het project waar ik de informatie over had gekregen. Het zijn verschillende projecten, geleid door nonnen, om vrouwen sterker te maken. Er zit een zelf-hulp centrum waar vrouwen leren naaien (poppen, tassen, portomonees, stoffen kinderboeken, kleding en zo nog veel meer) hiervoor krijgen ze betaald. Er zit een kleuterschool om de kleuters op te vangen en ze te onderwijzen terwijl hun moeder geld verdient, er zit een dagopvang voor de babies, een opvang voor zwangere vrouwen en sinds een paar jaar zit er ook een opvang voor vluchtelingen.
Woensdag gelijk al voelde het alsof we heel welkom waren. Omdat er op dit moment veel vrijwilligers rondlopen hadden ze gezegd dat we beter naar een andere school gestuurd konden worden, daarom zijn we daar niet meteen naar toe gegaan. Ik blijf nu de hele dag in dezelfde klas en naast dat ik Engels geef, help ik met rekenen en andere vakken als ik begrijp wat de bedoeling is. Een aantal vakken zijn in het Thai en is het dus lastig om te helpen. De rest van de tijd vermaak ik de kinderen, lees ik boekjes voor, maak tekeningen met ze en help ik met de lunch klaar zetten, soms doe ik zelfs de afwas. Nadat ze hebben geslapen (en wij geluncht hebben) vlecht ik hun haar.
Sister Louise is ooit gestart met deze projecten, ondertussen is ze oud (hoe oud weet ik niet) en wordt het geleid door een andere non. Sister Louise is nog wel elke dag op het terrein en ontvangt gasten graag zelf. Ze is een super lieve vrouw die het beste voor heeft met iedereen. Ze is van oorsprong Ierse maar woont al zo lang in Thailand dat ze vloeiend Thai kan. De non die het nu leidt kan ook goed engels, net als veel mensen daar, en is ook heel aardig. Op donderdag hebben we een rondleiding van haar gekregen, niet alleen over het terrein maar ook heeft ze ons de weg laten zien die veel vrouwen elke dag moeten lopen om bij het centre te komen. Het is een weg langs het water van ongeveer 40 a 50 centimeter breed langs een super vieze rivier. De sloppenwijk die waar de weg naar toe leid zijn we niet in gegaan omdat veel mannen die daar wonen drugs gebruiken.
Bij het centre hebben ze ook een winkeltje waar je de spulletjes kan kopen die de vrouwen gemaakt hebben. Ik heb een tas en een olifantje gekocht.
Gisteren (zaterdag) zijn we naar een weekend markt geweest. Het was ontzettend groot en we maar een mini stukje gezien. Samen met nog iemand ga ik er nog een keer heen dus heel veel heb ik niet gekocht. 2 broeken om aan te tekken naar het project, 1 typisch thaise broek met olifanten er op en een sarong. Daarna zijn we met de taxi naar een tempel gereden. Het was de tempel van de rustende boedha. Het was een heel mooi complex waar meer te zien was dan alleen een reusachtige boedha die ligt te slapen. Het had wat chinese invloeden denk ik.

Morgen ga ik weer met frisse moed naar het schooltje toe. De docenten zijn super aardig en de kindjes zijn dropjes.

Tot de volgende keer