Het Thaise leven is begonnen

Hoi allemaal,

Ik ben hier nu een paar dagen en er is al veel gebeurt. Snel tijd om wat te weten te komen over mij en mijn gebeurtenissen hier dus.
Op vrijdag ochtend kwam ik aan op het vliegveld in Bangkok, na een rare vlucht omdat een man in de rij voor mij niet goed werd en onderuit zakte, daarbij leek het alsof hij een epileptische aanval had, maar het was waarschijnlijk een lage bloeddruk. Er was een verpleegster in het vliegtuig die zich over hem ontfermt had.
Eenmaal aangekomen stond iemand op me te wachten bij de starbucks van het vliegveld, maar in eerste instantie zag ik hem niet omdat hij tegenover de starbucks op een bankje zat en geen papier met een naam bij zich had.
Verder was vrijdag een rustige dag waarin ik de mensen heb leren kennen die samen met mij in het huis verblijven. Wel kreeg ik enorme heimwee waardoor het niet echt een lekkere start was.
Zaterdag begon als een rustige dag. We begonnen met thaise taal les. Hoe jezelf voor te stellen en nog wat van dat soort standaard zinnen. 's middags zijn we met z'n allen in een busje gestapt om naar een hotel te rijden om dat van een buffet lunch te eten. Allemaal Thais eten en het was heerlijk. Daarna zijn we naar 2 tempels gegaan om te kijken.
Zondag hadden we 's ochtends weer wat Thaise taal les. Onderandere de nummers hebben we geleerd en hoe je moet onderhandelen over de prijs op een markt. Lunch werd deze keer bezorgd en het was heel lekker, maaar ik had de pittige variant en die was wel heel erg pittig. We kregen ook meer details over onze projecten te horen. Ik ben samen met iemand anders op een school geplaatst. Toen we hoorden wat van ons verwacht werd, werden we allebei erg nerveus omdat dit totaal anders was dan we hadden verwacht. We moeten letterlijk voor de klas gaan staan en engelse les geven. Nadat ik met een van de begeleiders gepraat had was ik iets meer gerust gesteld, ook omdat mijn heimwee nog niet over was. 's ochtends toen we wakker werden regende het, iets wat we niet hadden verwacht. Snelle blik op internet leerde ons dat het niet meer zou gaan regenen. Dat bleek niet helemaal te kloppen toen we met de taal les bezig waren begon het weer te regenen. We zouden naar een markt gaan maar dat hebben we niet gedaan, door de regen. We mochten zeggen waar we dan wel heen wilde gaan. Het werd Terminal 21, een heel mooi overdekt winkelcentrum met elke verdieping een andere stad als thema. Op de bovenste verdieping was een food counter waar je heel goedkoop super lekker vers gemaakt thais eten kon eten. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Super lekker. De rest van het winkelcentrum is gelijk aan westerse prijzen dus niet echt de moeite waard om leeg te kopen.
Dan vandaag, maandag, een dag met heeeeeel veeeeeel indrukken waarvan ik nog niet helemaal weet wat ik er van moet vinden. Vandaag begon mijn project echt. Super zenuwachtig gingen we van huis, stapten in de verkeerde metro en kwamen uit in een wijk wat eruit zag als een sloppenwijk. De mensen die daar wonen zijn voornamelijk werkloos of verdienen heel weinig. Het schoolgebouw is heel mooi. Het ziet er wat chinees uit, wat niet gek is als je bedenkt dat het een Thais Chinese school is. De eerste les stond ik alleen voor de klas. Dat wil zeggen, ik werd alleen een lokaal in gestuurd en had geen idee wat ik moest doen. Ik wist niet hoeveel ze wisten, ik wist niet of er een bedoeling was wat ze zouden gaan leren en de docente kon het niet vertellen want ze kan geen engels. Geen enkele docent in de hele school kan engels, zelfs de directrice niet. Bijna huilend ben ik het lokaal uitgelopen om onze begeleider te zoeken om te vragen wat ik moest doen. Ze heeft geholpen met les geven maar het was zo moeilijk als zelfs de docent je raar aan staat te kijken omdat je engels spreekt en geen thai. De andere les heb ik samen gedaan met een amerikaanse vrouw die in dezelfde school geplaatst is. We zouden alles alleen doen maar we hebben besloten dat we het samen doen. Het ging een stuk beter samen. Omdat niemand engels spreekt kunnen wij moeilijk vragen of we kunnen helpen of dat iemand ons kan helpen. De kinderen zijn schatjes. Ze werken wel mee ondanks dat ze niet alles begrijpen. We hebben heel even geholpen met eten opscheppen voor de lunch maar er was hulp nodig zeiden ze (onze begeleiders die wel thai kunnen en de andere dagen er niet bij zijn). Onze eigen lunch hebben we tussen de oudere kinderen gegeten. Het was rijst met varkensgehakt en wat groente. Het was simpel maar wel lekker. Nadat we 2 uur niks te doen hadden, en ergens wat zijn gaan drinken, waren we om half 2 terug om een oudere klas les te geven. Dat was een regelrechte ramp. De kinderen zijn zo ongediciplineerd zonder docent (want die was er niet bij) dat ze overal naar toe rennen en totaal niet luisteren. Zelfs met 6 mensen waarvan er 2 thai spreken lukte het niet. Daarom is mijn beeld van de dag een beetje verdraait. Terug in het vrijwilligershuis hebben we onze ervaringen gedeeld en kon ik mijn hart luchten. Met lichte tegenzin ga ik morgen weer naar de school toe en deze keer wel voorbereid. We hebben plaatjes van dieren uitgeprint die we ze gaan leren en er wat spelletjes mee gaan doen. Komt wel goed. Is het niet op de ene manier dan wel op de andere.

Veel nieuwe ervaringen en indrukken. Ze kosten behoorlijk wat energie dus laat naar bed zit er voor mij nog niet in.

Tot de volgende keer!